ภาพถ่ายดาวเทียมเผยให้เห็นการทำลายและซากปรักหักพังที่ห้าในหกสมบัติทางวัฒนธรรมของประเทศ เมืองโบราณ ปราสาท และซากปรักหักพังเป็นหนึ่งในผู้เสียชีวิตจากสงครามในซีเรีย ภาพถ่ายจากดาวเทียมเผยให้เห็นว่าแหล่งมรดกโลก 5 แห่งจากทั้งหมด 6 แห่งของประเทศได้รับความเสียหายและโครงสร้างบางส่วนได้ถูกทำลายไปหมดแล้ว
สถานที่แห่งหนึ่งที่เคยพบเห็นการต่อสู้ที่หนักหน่วงที่สุดคือเมืองอะเลปโป ซึ่งเป็นหนึ่งในเมืองที่มีผู้คนอาศัยอยู่อย่างต่อเนื่องที่เก่าแก่ที่สุดในโลก และกลายเป็นศูนย์กลางการค้าเมื่อ 3,000 ถึง 4,000 ปีก่อน ภาพถ่ายดาวเทียม (ด้านบน) ก่อนและหลังสงครามเริ่มขึ้นในปี 2011 แสดงความเสียหายต่อมัสยิดใหญ่ของเมือง Aleppo (ลูกศรสีแดงและสีน้ำเงิน) ตลาด Suq al-Madina ครอบคลุมตลาด (ลูกศรสีเขียว) และโครงสร้างใกล้เคียง (ลูกศรสีเหลือง)
คำถามหรือความคิดเห็นเกี่ยวกับบทความนี้?
วิตามินดีและแคลเซียม — สำคัญอย่างยิ่งสำหรับเด็กที่กำลังเติบโต — เป็นสารอาหารที่ยากที่สุดที่จะได้รับเมื่อทำผลิตภัณฑ์จากนม ส่วนประกอบที่สำคัญอื่นๆ ของนมส่วนใหญ่สามารถหาได้จากอาหารเพื่อสุขภาพที่มีทั้งเมล็ดพืช ผัก ผลไม้ และเนื้อไม่ติดมัน Lott กล่าว “หากคุณเป็นผู้ปกครองที่กำลังมองหาทางเลือกอื่นสำหรับลูกของคุณ อาจเป็นเพราะแคลเซียมและวิตามินดี … ที่คุณควรมุ่งเน้นการตัดสินใจของคุณ”
ผู้ผลิตหลายรายเสริมนมจากพืชด้วยวิตามินดีและแคลเซียมเพื่อให้เทียบเท่าหรือเกินระดับในนม แต่ร่างกายสามารถดูดซึมสารอาหารที่เพิ่มเข้ามาได้หรือไม่นั้นอีกเรื่องหนึ่ง สิ่งที่ผู้บริโภคอ่านบนฉลากโภชนาการไม่จำเป็นต้องสะท้อนว่าร่างกายของพวกเขาจะสามารถดูดซึมและใช้งานได้จริงแค่ไหน Lott กล่าว
นั่นเป็นเพราะนมจากพืชอาจมีโมเลกุลของพืชที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติซึ่งขัดขวางการดูดซึมสารอาหาร ตัวอย่างเช่น นมจากพืชบางชนิด รวมทั้งข้าวโอ๊ตและนมถั่วเหลือง มีกรดไฟติก ซึ่งจับกับแคลเซียม ธาตุเหล็ก และสังกะสี และลดการดูดซึมสารอาหารเหล่านี้ของร่างกาย
และการเพิ่มสิ่งดีๆ มากเกินไปอาจส่งผลย้อนกลับได้ ตัวอย่างเช่น การแนะนำแคลเซียมในระดับสูงในนมอัลมอนด์อาจรบกวนการดูดซึมวิตามินดีของร่างกาย McClements และเพื่อนร่วมงานรายงานในปี 2564 ในวารสาร Journal of Agricultural and Food Chemistry
จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อทำความเข้าใจว่าสารประกอบมีปฏิกิริยาอย่างไรในน้ำนมจากพืชและปฏิกิริยาเหล่านี้ส่งผลต่อการดูดซึมสารอาหารในร่างกายอย่างไร McClements กล่าว การใช้ส่วนผสมในอุดมคติจะช่วยให้ผู้ผลิตนมจากพืชสามารถผลิตผลิตภัณฑ์ที่มีคุณค่าทางโภชนาการมากขึ้นและมีรสชาติที่ดีเช่นกัน เขากล่าว “สิ่งที่เราพยายามทำคือค้นหาจุดที่น่าสนใจนั้น”
สหรัฐอเมริกาและสหภาพยุโรปอยู่ในรายชื่อเนื่องจากการบริโภคเนื้อสัตว์จำนวนมาก ในสหรัฐอเมริกา เนื้อสัตว์และผลิตภัณฑ์จากสัตว์อื่นๆ มีส่วนทำให้เกิดการปล่อยมลพิษที่เกี่ยวข้องกับอาหารเป็นส่วนใหญ่ Richard Waite นักวิจัยจากโครงการอาหารของสถาบันทรัพยากรโลกในวอชิงตัน ดีซี กล่าว
ขยะยังเป็นปัญหาใหญ่ในสหรัฐอเมริกา: อาหารที่ผลิตได้มากกว่าหนึ่งในสามไม่เคยถูกกินจริง ๆตามรายงานปี 2564 จากสำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมแห่งสหรัฐอเมริกา เมื่ออาหารหมดไป ทรัพยากรที่ใช้ในการผลิต ขนส่ง และบรรจุหีบห่อก็จะสูญเปล่า นอกจากนี้ อาหารที่ยังไม่ได้กินจะเข้าไปในหลุมฝังกลบ ซึ่งผลิตก๊าซมีเทน คาร์บอนไดออกไซด์ และก๊าซอื่นๆ เมื่ออาหารสลายตัว
การบริโภคเนื้อสัตว์ทำให้เกิดการปล่อยมลพิษ
ผู้สนับสนุนด้านสภาพอากาศที่ต้องการลดการปล่อยอาหารมักจะมุ่งเน้นไปที่การบริโภคเนื้อสัตว์ เนื่องจากผลิตภัณฑ์จากสัตว์ทำให้เกิดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากกว่าพืช การผลิตสัตว์ใช้ที่ดินมากกว่าการผลิตพืช และ “การผลิตเนื้อสัตว์ไม่มีประสิทธิภาพอย่างมาก” Tai กล่าว
“ถ้าเรากินธัญพืช 100 แคลอรี เช่น ข้าวโพดหรือถั่วเหลือง เราจะได้ 100 แคลอรี” เขาอธิบาย พลังงานทั้งหมดจากอาหารส่งตรงถึงผู้ที่รับประทาน แต่ถ้าธัญพืชที่มีค่า 100 แคลอรีถูกป้อนให้กับวัวหรือหมูแทน เมื่อสัตว์ถูกฆ่าและแปรรูปเป็นอาหาร พลังงานเพียงหนึ่งในสิบของธัญพืช 100 แคลอรีจะตกเป็นของบุคคลที่กินสัตว์นั้น
การผลิตก๊าซมีเทนจาก “วัวในทุ่ง” เป็นอีกปัจจัยหนึ่งในการบริโภคเนื้อสัตว์: วัวจะปล่อยก๊าซนี้ผ่านทางมูลสัตว์ เรอ และท้องอืด มีเทนดักจับความร้อนต่อตันที่ปล่อยออกมามากกว่าคาร์บอนไดออกไซด์ Tubiello กล่าว ดังนั้นการปล่อยมลพิษจากฟาร์มปศุสัตว์สามารถมีผลกระทบเกินขนาด ( SN: 11/28/15, หน้า 22 ) การปล่อยก๊าซจากปศุสัตว์ เหล่านี้คิดเป็นประมาณหนึ่งในสามของการปล่อยก๊าซมีเทนทั่วโลกตามรายงานขององค์การสหประชาชาติปี 2564
เปลี่ยนจากเนื้อสัตว์เป็นพืชพลเมืองสหรัฐฯ ควรพิจารณาว่าพวกเขาจะเปลี่ยนไปใช้สิ่งที่ Brent Kim เรียกว่าอาหารแบบ “ปลูกพืชข้างหน้า” ได้อย่างไร “การมุ่งไปข้างหน้าไม่ได้หมายถึงวีแก้น มันหมายถึงการลดการบริโภคผลิตภัณฑ์จากสัตว์ และเพิ่มส่วนแบ่งของอาหารจากพืชที่อยู่ในจาน” คิม เจ้าหน้าที่โครงการที่ศูนย์จอห์นส์ ฮอปกิ้นส์ เพื่ออนาคตที่น่าอยู่กล่าว
Kim และเพื่อนร่วมงานประเมินการปล่อยอาหารตามกลุ่มอาหารและอาหารสำหรับ 140 ประเทศและดินแดน โดยใช้กรอบการสร้างแบบจำลองที่คล้ายคลึงกันกับ EDGAR-FOOD อย่างไรก็ตาม กรอบการทำงานนี้รวมเฉพาะการปล่อยการผลิตอาหาร (เช่น เกษตรกรรมและการใช้ที่ดิน) ไม่รวมการแปรรูป การขนส่ง และชิ้นส่วนอื่นๆ ของระบบอาหารที่รวมอยู่ใน EDGAR-FOOD
